Poznaj historię wybitnych medyczek –  Anny Tomaszewicz-Dobrskiej, Jolanty Wadowskiej i Zofii Kuratowskiej.

Anna Tomaszewicz-Dobrska to pierwsza polska lekarka będąca pediatrą i ginekolożką w czasach zaborów.

W wieku siedemnastu lat wyjechała do Szwajcarii i podjęła studia medyczne w Zurychu, które zakończyła obroną pracy doktorskiej w 1877 roku. Niestety, w Warszawie nie otrzymała nostryfikacji dyplomu lekarskiego ze względu na płeć, przez co podjęła pracę w Sankt Petersburgu.

W carskiej Rosji również spotkała się z problemami, ale po czasie dopuszczono ją do egzaminów. Pomogła jej w tym  praca lekarki w haremie sułtana.

Na ziemie polskie wróciła w 1880 roku, podejmując prywatną lekarską praktykę między innymi w przytułku położniczym (obecny szpital św. Zofii). Kładła nacisk na higienę, dzięki czemu śmiertelność kobiet w połogu znacząco spadła. Była nie tylko lekarką, ale też sufrażystką, czynnie działającą na rzecz praw kobiet.

___________________________________________________

Jolanta Wadowska-Król (ur. 27 czerwca 1939 roku w Katowicach) – pediatra, Honorowa Obywatelka Miasta Katowice.

Studiowała na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu. W 1968 roku uzyskała specjalizację z zakresu pediatrii i podjęła pracę w Poradni Rejonowej w Szopienicach, a później w Dąbrówce Małej.

W latach 1973 – 1981 uratowała przed zachorowaniem bądź śmiercią na ołowicę setki dzieci z Katowic – Szopienic. Jako pierwsza odkryła tę chorobę u pacjentów mieszkających w sąsiedztwie Huty Metali Nieżelaznych „Szopienice”.

Prowadzone przez nią badania naukowe rzucały cień na wizerunek PRL, dlatego też ówczesne władze zdecydowały, że powinna zaniechać dalszego informowania o chorobie. Dr Jolanta Wadowska – Król uznała jednak, że zdrowie jej podopiecznych jest ważniejsze niż stopnie naukowe i poświęciła się dalszemu ratowaniu dzieci, co ostatecznie zamknęło jej drogę do kariery naukowej. Później wielokrotnie pomagała poszkodowanym rodzinom w walce o odszkodowania z powodu uszczerbku na zdrowiu.

Za swoją działalność została oficjalnie doceniona dopiero w 2005 r., gdy Zarząd Regionu Śląsko – Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność” przyznał dr Jolancie Wadowskiej – Król Złoty Medal „Solidarności”. ___________________________________________________

Zofia Kuratowska  urodziła się w 1931 roku w Skolimowie.

W trakcie Powstania Warszawskiego była kolporterką “Biuletynu Informacyjnego”. Lata później, w 1955 roku ukończyła studia medyczne na Akademii Medycznej w Warszawie. Zofia Kuratowska przyczyniła się do odkrycia hormonu erytropoetyny produkowanej w nerkach. Jej badania doprowadziły do przełomu w hematologii i internie. Tytuł profesorski prof. Kuratowska otrzymała dziewiętnaście lat później, w 1989 roku. W latach 1990-1997 była kierowniczką Kliniki Hematologii Akademii Medycznej w Warszawie (dzisiejszy szpital przy ul. Banacha)

Prof. Kuratowska była też działaczką. W latach osiemdziesiątych była członkinią “Solidarności”, w 1989 roku brała udział w obradach Okrągłego Stołu w zespole do spraw zdrowia, jako jedna z niewielu kobiet. Sprawowała również funkcję senatorki oraz obejmowała stanowisko Wicemarszałka Senatu, a w późniejszym czasie objęła stanowisko ambasadorki RP w Południowej Afryce.

Była pierwszą polską lekarką, którą napisała książkę na temat Zespołu Niedoboru Odporności, czyli AIDS. Dzięki jej inicjatywie został wydany informator na temat wirusa HIV i AIDS Wydziału Brytyjskiego Towarzystwa Lekarskiego. Wraz z Markiem Kotańskim założyła Stowarzyszenie Solidarni wobec AIDS, pierwszą organizację pozarządową, mającej na celu wsparcie medyczno – socjalne, terapeutyczne i prawne niesione osobom chorym.

Zofia Kuratowska za swoją działalność została wyróżniona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

autorka: Ewelina Jodkowska – Polki w Medycynie